6forlife

W tym wyjątkowym czasie wszystkie z nas - 6forlife - pragniemy  przekazać Wam świąteczny przepis: Łyżeczka radości, szczypta życzliwości, szklanka wyrozumiałości, szklanka optymizmu i kilogram miłości plus dodatki własne według uznania. Wymieszać i poczekać, aż wyrośnie. Po łyżeczce podjadać codziennie rano przez cały rok. Spędźmy te kilka dni w gronie bliskich, celebrując każdą chwilę miłością,  radością i optymizmem.

„ Przemijanie ma sens” Czy zwróciliście uwagę że, w wokół Was wszystko kręci się wg większego schematu? Naszemu życiu towarzyszą różne etapy, choćby takie jak pory roku, pora nauki i pora pracy. Cykl rozwojowy człowieka to też pewien schemat cykli. Każdy cykl uczy nas o świecie jak i sobie samych. Był czas dzieciństwa, kiedy stawialiśmy pierwsze kroki i wszystko było przewijane zabawą. Zabawa nie tylko podczas układania klocków czy rysowania, ale także podczas codziennych czynności, odważamy się próbować. Aby wykąpać się w wannie bawiliśmy się w morskich potworów i okrętów. Codzienny spacer do przedszkola to była wielka wyprawa po skarby. A tu trafił się fajny kamyczek, kiedy indziej zaś przydatny patyczek. Czas szkolny to z kolei okres kiedy uczyliśmy się jak żyć. Zdobywaliśmy wiedzę, tak bardzo potrzebną nam teraz. Czas młodzieńczy to czas zabaw i swawoli, zawiązywaliśmy znajomości, przyjaźnie. Tutaj towarzyszą nam pierwsze i wielkie miłości. Kolejny etap to czas pracy. Celem jes...

Wszyscy gdzieś biegniemy... rodzina, praca, pasja, ambicje... Podczas tego wyczerpującego biegu nie zawsze zastanawiamy się nad tym po co i dokładnie za czym tak biegniemy. Za to czas na refleksje przychodzi, gdy niespodziewanie coś nasz maraton przerwie lub, gdy dobiegniemy do "mety". Meta jest tu pojęciem względnym. Ile tych met już było w naszym życiu? Za każdym razem, gdy osiągniemy jakiś docelowy punkt pojawiają się nowe. Jedno jest w tym wszystkim pewne - to co zaczynamy w pewnym momencie się skończy lub zmieni swoją formę w nowe coś, inną kontynuację. Kiedy to coś w naszym życiu zaczyna się kończyć lub przeistacza się w nową jakość i my ulegamy zmianie.  Znany sportowiec, Robert Dowhan, powiedział kiedyś "Nieważne jak się zaczyna, ważne jak się kończy". Jak się kończy... To kończenie się nie jest zwykłym postawieniem kropki nad "i" - to niezwykle ważny proces. Dlaczego? Bo wtedy przychodzą do głowy różne pomysły typu nie dam rady, to nie dla m...

Cyk, cyk, cyk, …. I znów słyszę wyraźne, Cyk, cyk, cyk….. Zegar skrupulatnie odlicza czas. Sekunda, po sekundzie. Tak płynie życie. Już jestem starsza o kilka sekund. Zaraz będzie to kilka minut. Godzin. Lat. Czy o takie życie mi chodzi? Czy żyję tak, jakbym jutra miało nie być? „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą” mówił ksiądz Twardowski. Nie odkładajmy życia na później. Przemijanie to naturalna kolej rzeczy. Coś się kończy, a coś zaczyna. Trudna sprawa. Zaakceptowanie tego daje jednak wyzwolenie. A życie odważne daje spełnienie. Nigdy nie jest za późno by zacząć żyć. Prawdziwie. Z wszystkiego można brać dobro. Z każdej sytuacji. Nawet złej. Cyk, cyk, cyk…. Nie zapominaj o ludziach, którzy są Ci bliscy. Cyk, cyk, cyk….. Kochaj. Bądź obecny w każdym momencie swojego życia. Życia, które zostało ci dane. Życia, które zostanie Ci odebrane. Nie trać czasu …. ...

Bardzo trudno obraca mi się ten temat, temat przemijania. To jest moje trzecie podejście. Powstał najpierw jakiś kawałek, potem cały tekst, bardziej nawiązujący do przemijania, niż będący o przemijaniu, a teraz jest kolejna przymiarka.... Jak tak o tym myślę, temat wydaje mi się tak oczywisty, że aż banalny. Bo przemijanie jest faktem, nawet pewnikiem. Wszystko przemija. Dobre i mniej dobre. Przemijają ludzie, rzeczy, stany ducha, uczucia. Czas pracuje nieustannie nad tym, by wszelkie emocje towarzyszące bledły. Naszym przekleństwem bywa chęć zatrzymania czegoś na siłę, mam wrażenie, że zaburzamy wtedy naturalny porządek rzeczy. Niby wszyscy wiemy, że "nic nie może przecież wiecznie trwać", a jednak i tak siłujemy się z życiem, zamiast się na nie zgodzić i pogodzić. Często już wcześniej czujemy, że jest po wszystkim, że coś bezpowrotnie uleciało, ale zanim to sobie zracjonalizujemy, upływa wiele dni, miesięcy, a czasem lat. Puszczanie rzeczy, ludzi przychodzi nam z...

Bardzo odważnym człowiekiem jest mój Syn.  Jestem pełna podziwu i dumy jak dzielnie podnosi się po nawrotach depresji i manii. Jak po kolejnych pobytach  w szpitalach w okresach remisji realizuje swoje marzenia, szuka i znajduje kolejne prace, ma przyjaciół i miłość. Jaki jest waleczny, jak się nie poddaje. Bardzo dużo uczę się od syna. Konfrontacja z chorobą dziecka, tak bardzo nieprzewidywalną niezrozumiałą uczy pokory. Za bardzo skupiamy się nad własnym życiem iluzorycznie pragnąć cały czas  czuć się świetnie.Przy akceptacji nieuniknionego bólu wpisanego w życie każdego człowieka pojawia się przestrzeń na wielokrotnie większą radość, szczęście, miłość,bezinteresowność, dobroć. Dziękuję Ci  Synku za lekcje odwagi. .mama Feniks

Odwaga - to coś, kiedy się pomaga ludziom i się nie boi, że można spaść (definicja córki) - to kiedy boję się i robię (to od Dominiki) - robisz coś, czego się inni boją (to od męża) A czym odwaga jest dla mnie? Tak, to na pewno działanie, które wiąże się z przełamywaniem strachu, z ryzykiem, że spadniesz z piedestału, na którym często sama się postawiłaś. Odważne działanie wymaga rezygnacji z wygody, takie działanie zawsze niesie za sobą zmianę, a zmiana straszy jak Laleczka Chucky. W moim przekonaniu, największym aktem odwagi jest uczciwość wobec samego siebie. Umiejętność kochania w sobie tchórza i bohatera i nie nadawanie im zbyt wielkich uprawnień, bo gdy pierwszy przejmie ster grozi to izolacją i zamknięciem się na świat, a gdy pozwolimy kierować drugiemu, możemy wyhodować jednostkę uzależnioną od adrenaliny i przekonaną o swojej wyższości nad innymi. Szczerze mówiąc żadna z tych opcji mnie nie nęci.  Czasami jest czas na podjęcie trudnej, wymagającej...

Każdy dzień niesie ze sobą wiele sytuacji, w których musimy zadecydować co wybrać i którą ścieżką podążyć. Od wyboru „bułka czy chleb na śniadanie” po zadania z pracy, ważne sprawy domowe czy mail, który zmieni resztę naszego życia. Każdy  z nas codziennie podejmuje wyzwanie. Nie ma tu co porównywać pomiędzy moimi decyzjami a koleżanki, siostry czy mamy. Dla każdego z nas nasze własne wybory są najważniejsze i często najtrudniejsze. Coś co dla jednych wydawać by się mogło błahe dla innych jest niezwykle trudne i odwrotnie. Skupmy się mimo wszystko na naszych własnych decyzjach i nie podlegajmy ocenie innych. Ich osądy nic nie zmienią, a nam będzie łatwiej. A teraz sztandarowe pytanie - Ile razy zdarzyło Ci się bojkotować jakiś Twój plan, podważać sens podążania w jakąś stronę, realizację marzeń? Nie wiadomo dlaczego, w każdym z nas siedzi wewnętrzny sabotażysta , który próbuje podciąć nam nogi kiedy chcemy zrobić ważny krok. Nawet teraz, przed posadzeniem tyłka i postawieniem pi...

Zupełnie nie wiem od czego dziś zacząć. Temat niby prosty łatwy i przyjemny - szczególnie dla mnie, gdyż przez wiele osób uważana jestem za odważną. Odważna fryzura, odważne okulary, odważny kolor sukienki. Dodatkowo odważam się pokroić tort na przyjęciu gdy inni nie chcą, odważam się podjąć dyskusję w trudnym temacie, odważam się zmienić pracę gdy to jak traktuje mnie szef przestaje mi pasować, odważam się zatańczyć i zrobić sesje zdjęciową w stroju burleskowym …. i wiele innych. Z mojej perspektywy nie ma w tym nic wyjątkowego. To po prostu podjęte decyzje i podążanie w kierunku ich realizacji. Jeśli potrzebuję zmiany w wyglądzie – zmieniam kolor włosów lub fryzurę (ale ufam fryzjerowi, który to robi), kiedy potrzebuję rozwoju – wybieram odpowiednie   warsztaty lub szkolenia, kiedy potrzebuję oderwać się od rzeczywistości wybieram tańce, w których przekraczam swoje granice. To są decyzje. Wybieram być taką. Wybieram żyć zgodnie ze sobą. Wybieram żyć odważnie. Nie przejmu...

Odwaga jest najważniejsza cechą człowieka, wszystko si ę od niej zaczyna. Żyć odważnie. hm. Carpe diem. Najważniejsza i najtrudniejsza cecha na tym ziemskim padole. Łatwo mówić, trudniej z realizacją. Wydawało mi się że jestem odważną kobietą   a tu zonk. Żyć odważnie to jedno z najtrudniejszych wyzwań przed którymi stoję każdego dnia. Co oznacza odważnie? Hm, w zgodzie ze sobą, iść dalej tak jak chce. Niestety, a może stety nie żyjemy sami na naszej planecie, są inni ludzie, inne poglądy, inne odczucia z którymi wrażliwy człowiek musi nauczyć się żyć, nie walczyć a o ironio akceptować i dopasować do siebie. Odwaga to umieć odciąć się od rzeczy dla nas toksycznych, od związków, ludzi. Przypłacamy to bólem, bólem o jakim nawet nie śniliśmy. Czyli Odwaga to też ból, prowadzący do lepszego ale pytanie brzmi czy chce przechodzić przez mur-cierpienie wciąż nie wiedząc gdzie zajdę. Odwaga to też odejście od rzeczy wygodnych które nam nie odpowiadają, to zdecydowanie powiedziane ST...